Het eerste wat de eilandengroep Åland de moeite waard maakt, is de boottocht ernaartoe. Vanaf het dertien verdiepingen tellende schip trekt de rotsige Stockholm-archipel in een kalmerende cadans aan je voorbij. De tocht duurt zeven uur, maar je begeeft je toch maar kort op open zee. Als je de Zweedse eilanden achter je hebt gelaten, verschijnt al snel de eerste rots met het mooie Ålandse vlaggetje aan de horizon.
Op het eerste gezicht doet Mariehamn, de hoofdstad van de archipel, aan als een plek waar alles kalmpjes en gemoedelijk toegaat. De parken, straten en winkels zijn keurig verzorgd, maar ouderwets, en doen denken aan een filmsetversie van Miami of Marseille. Die indruk wordt benadrukt door de slaperige, lome sfeer die in de straten hangt, de lage, uit licht steen vervaardigde appartementencomplexen en de meeuwen die over de zonovergoten straten vliegen, in een tempo dat ook lager lijkt dan waarmee ze dat in Noordwijk doen.
Met één park, één winkelstraat en één museum heeft Mariehamn in principe alles wat de vakantie vierende mens nodig heeft. Maar veel meer dan dat heeft de stad ook niet, en voor een ervaring van wat Åland Åland maakt, kan je beter de stad achter je laten en de weidse natuur van de eilandengroep verkennen.
Wie van Åland daverende rivieren of adembenemende bergpartijen verwacht, komt van de koude kermis thuis. Wat je er wel vindt: charmante bruggen en dijken, die aandoenlijke uitzichten bieden op het rimpelende, kalme water van de Baltische Zee, dat zich overal tussendoor lijkt te dringen. Op Åland woont men net zozeer óp het land, als mét het water.
In de uitgestrekte loofbossen van Åland, waar je uren kan wandelen zonder een mens tegen het lijf te lopen en zonder iets anders te horen dan de vogels, stuit men toch af en toe op een onverwacht teken van beschaving: educatieve borden en gedetailleerde maquettes van bunkers uit de Tweede Wereldoorlog in grote glazen displays, die trouw worden aangewezen door handig geplaatste wegwijzers. Over het algemeen lijkt het alsof het eiland zich op veel meer toeristen en bewoners heeft ingesteld dan er in realiteit zijn: er zijn supermarkten, aan verlaten weggetjes ruimschoots buiten de bebouwde kom van Mariehamn, die tot twaalf uur ’s nachts geopend zijn, bussen die je naar bootjes brengen waarmee je van het ene lege eilandje naar het andere lege eilandje kan, zebrapaden waar nooit een auto voor een voetganger zal hoeven stoppen en wegwijzers op plekken waar nooit iemand zal komen die de weg niet weet.
Eerlijk is eerlijk: erg gevarieerd is het Ålandse landschap niet, en herkenningspunten en bezienswaardigheden zijn maar dunnetjes gezaaid. Wie fietst over Åland, zal ontdekken dat de heuvels waarover zich de uitgestorven landweggetjes uitstrekken, bij aankomst op de top een maar weinig verrassend uitzicht onthullen. Maar deze bescheidenheid en eenvoud is precies Ålands charme. De archipel is een ideale bestemming voor wie op vakantie graag in een laag tempo leeft maar toch een weids gebied wil verkennen, of voor wie na een stedentrip in Stockholm, en met een bezoek aan Helsinki in het verschiet, even wil loskomen van het gevoel van alles te moeten. Want voor rust ben je in Åland ontegenzeggelijk aan het goede adres: iedereen die een uur aan de kust van Hämnas met zijn voeten in het water heeft gezeten, zal zich berouwvol afvragen waarom ontspanning toch niet altijd zo onvoorwaardelijk kan voelen.
Geef een reactie